Rzeczpospolita Kabotyńska

W pewien zimowy poranek, w jednym z małych, malutkich prowincjonalnych miasteczek, takich, co to się z rynku jedynie składają, wybuchła butla z gazem, ogrzewająca przydworcowy bar z kurczakami. Nikomu nic się nie stało, jedynie podszyci lękiem przed zamachem konkurencji miejscowi taksówkarze zaczęli ściszonymi głosami odmawiać godzinki.
Prawie natychmiast rzecz cała, z najmniejszymi szczegółami została opisana w lokalnym portalu, a jakże, wzbudzając zainteresowanie porównywalne jedynie z histerią towarzyszącą najazdowi Najwyższych  Organów Partyjno - Państwowych. W przeciągu godziny, pod notatką pojawiło się kilkadziesiąt wpisów., jak się łatwo domyślić, w większości anonimowych, których autorzy wskazywali sprawców tego całego zamieszania. W pewnej chwili zacząłem się zastanawiać, czy przypadkiem ilość podejrzanych nie przekroczyła liczby samych mieszkańców.
Pomyślałem że, w sumie to bezsensownie się czepiam, w pewnej chwili jednak - oblał mnie zimny pot.
A współudział przyjezdnych? Wziąwszy pod uwagę fakt, iż w tym czasie byłem w okolicy, co prawda nieświadomy rozgrywającego się dramatu, ale - to nie znaczy że niewinny, z braku konkretnego alibi (nie zdemaskuję przecież niewiernej żony jednego z Tubylców) - dość łatwo oskarżono by mnie o owo zbrodnicze majstrowanie przy butli. Na szczęście nikomu to wówczas do głowy nie przyszło, mogłem więc bez przeszkód majstrować przy zupełnie innym mechanizmie...
Wracając do wpisów - jeden z nich - szczególnie zwrócił moją uwagę. Brzmiał mniej więcej tak:
"Wybuchło to wybuchło, ale przynajmniej będziemy wreszcie w tvn!".

Przerywając posta- mam równocześnie zaszczyt przedstawić Czytaczom

NARODOWY PROGRAM EDUKACYJNY

Program ten ma na celu podniesienie świadomości

w dziedzinie topografii, lokotypii i  socjologii konceptualnej,

a także uwrażliwienie społeczeństwa na psychologiczne

aspekty kołtuństwa.

My, Polacy, jesteśmy arcymistrzami w kołtuństwie. 

Podczas obchodów rocznicy smoleńskiej tragedii, odbywających się na Krakowskim Przedmieściu, nie raz padło z ust i polityków i zwykłych uczestników określenie NARÓD WYBRANY, odmieniane przez wszystkie możliwe przypadki. 

Przepraszam, że zapytam - a któż  NAS wybrał? I do czego?

To znaczy i owszem, wybierali. Na tarcze strzelnicze w Afganistanie i Iraku. Na frajerów, którzy przyzwalając na tajne mordobicie Arabów na naszym terenie, sami podłożyli się lubiącym od czasu do czasu rozerwać się ekstremistom. 

Samiśmy się wybrali. Włożyliśmy sobie na głowy wiadra z gównem i udajemy że to aureole.

Każda, nawet najmniejsza pierdoła w naszych oczach urasta do rangi sukcesu, porównywalnego jedynie z lotem Gagarina. To nie megalomania. Megalomanami bywają Francuzi, my Polacy jesteśmy jedynie pełnymi kompleksów mieszkańcami Zadupia, do którego zresztą sami się swego czasu wyprowadziliśmy.

Uwielbiamy, gdy o nas mówią dobrze, zaś wszelka krytyka - odczytywana jest przez nas jako ciężka obelga.

Brak nam dystansu do samych siebie.

Lubujemy się w nic nie znaczących gestach, nikomu nie potrzebnych symbolach. Kochamy potoki słów, a wodolejstwo i warcholstwo - nasze narodowe cechy - pozwalają mieć poczucie, że nawet, gdy nic nie robimy, wszystko idzie dobrym torem.

A jak coś pieprznie - szybko znajdujemy winnych.

We wczorajszym wieczornym programie tvn24, europoseł Czarnecki, zapytany o proweniencję osobników, którzy podczas warszawskiego wiecu znieważyli pracownika tvp, odparł iż byli to najpewniej rządowi prowokatorzy, lub - członkowie Ruchu Palikota, ale na pewno nie - manifestujący "obrońcy krzyża i wartości". 

Gdyby prowadzący tą audycję "przycisnął" parlamentarzystę, mogłoby się okazać, że rzucający "k..rwami" na lewo i prawo byli po prostu rosyjskimi agentami albo (co gorsze) - potomkami niemieckich kóz i krasnali ogrodowych znad Odry.

ONI, nie MY. 

Nieistotne kto winien.

Najważniejsze, by pokazał nas tvn.

patriotycznie?