Za kim pan jest?

Nie mam zielonego pojęcia cóż takiego złego jest w kawałach o babie u lekarza. Ilekroć w towarzystwie człowiek wypali na temat - już patrzą spode łbów, uśmiechają się i zaczynają traktować jak mongoła. Bo co? Że głupie? Szowinistyczne? Bez puenty?
Nieśmieszne? No pewnie.
Odnoszę czasem wrażenie, że wizyta w gabinecie stanowi dla społecznej większości element jakiejś, zakrojonej na szeroką skalę wojny, walki. Walki - "lekarz kontra reszta świata", a baba - w tym całym zamieszaniu jest tylko (lub aż) rzeczniczką vox populi.
"Babę zesłał Bóg", bo - "gdzie diabeł nie może tam babę posyłają". Dobre sobie.

Tym razem jednak - przyszła baba do lekarza, przyszła i stanęła w progu, i rzuciła - nie, nie miejcie żadnych złudzeń - ani "dzień dobry", ani (choć przynajmniej) "pocałuj mnie w dupę" - a więc, zagrodziwszy jedyną drogę ucieczki, jak, nie przymierzając kamień z grobu chrystusowego - rzuciła w bezbronnego lekarza woprosem. "Za kim pan jest?", ten, całkowicie zaskoczony,wstał z krzesła (a miał to w zwyczaju jedynie podczas odwiedzin swoich kochanek), spojrzał na ten głaz, ogradzający go od świata i, chcąc zyskać na czasie, zapytał. "A o co pani chodzi?" Musiał mieć chwilę, szukał więc w pamięci nazw miejscowych, rywalizujących ze sobą piłkarskich klubów, nie znał się na futbolu i nigdy znać się nie chciał, wychodząc z założenia, że widok dwudziestu dwóch zdemoralizowanych półgłówków biegających po trawie za nadmuchanym balonem przerasta możliwości akomodacji jego ocznych soczewek. A baba - jak to baba - cierpliwa była. "No to za kim pan jest?"
I pewnie żadna nirwana nie złamała by tej gabinetowej samsary, gdyby w końcu nie zabrzmiało pytanie pomocnicze. "To za peo, czy za pisem?" Nieprzejednana. "A jakie to ma znaczenie?" Lekarz, mimo wszystko odetchnął. "A  jakie to ma znaczenie? Tu jest gabinet lekarski, tu albo się jest chorym, albo zdrowym". Durak. Na piłce się nie zna, a politycznie też jakiś taki bledziutki. Babie pogarda wykrzywiła twarz. "A więc jest pan za peo, jest pan jednym z tych zdrajców. Nie będę do pana przychodzić". I wyszła.

Kiedyś, zasadniczym pytaniem wydawało się być "co z tą Polską", później: "jak żyć", a dziś - najważniejszą kwestią jest ta - "kto za kim stoi?". Bo przecież każdy musi za kimś stać. Kogoś popierać. Walczyć i nienawidzić.
W ciekawych czasach żyjemy. Nie wyciągnąwszy żadnych wniosków ze swojej historii, Szanowny Naród po raz kolejny okazuje się być jedną wielką zbieraniną idiotów. Idiotów, którym "się tylko wydaje".
Wydaje im się że to oni wybrali do Sejmu swoich przedstawicieli, a więc bez najmniejszego wahania mogą ich opluwać, a tym, z kolei, że stoją ponad prawem.
Wydaje się Rodakom, że wiedzą kto jest zdrajcą, kto zaprzańcem, a z kogo można bezkarnie ciągnąć łacha. Laureatowi Pokojowej Nagrody Nobla wydaje się że można bez przeszkód pałować robotników, a robotnikom - wydaje się z kolei, że kiedyś - to krasnoludki obaliły komunę.
Rządowi wydaje się że nie ma innej alternatywy, opozycji zaś - wydaje się że ma monopol na rację.
Starcom wydaje się, że prawdziwy patriotyzm opiera się jedynie na walce, młodym zaś - i tak jest wszystko jedno, bo wydaje im się że w tym kraju żadnych perspektyw mieć już nie będą.

Poniżej umieszczam obrazek, który znalazłem dziś w sieci. I nie mam żadnych wątpliwości, że jego autor powinien się leczyć.

Moja świętej pamięci Babcia powtarzała mi swego czasu dość często, że ludzie nie są ani dobrzy, ani źli, a jedynie mądrzy i głupi. Być może dlatego nie jestem w stanie zrozumieć tego zacietrzewienia, złości, pogardy i nienawiści, których dziś bywam świadkiem na co dzień.
Tylko kompletny idiota jest w stanie zdefiniować świat w kategoriach "black - white", to oczywiste - w innym wypadku trudno byłoby mu się w owym świecie odnaleźć.

Gwoli ścisłości - nie stoję po żadnej ze stron, bo nie mam na to najmniejszej ochoty.
Mam ważniejsze sprawy na głowie.
Ale, póki co, mam jeszcze prawo nazywać rzeczy po imieniu.

W jednej z książek Hrabala (pozwolę sobie na cytat) jest scena, w której robotnicy przejmujący owocowy sad w imię socjalistycznej ojczyzny wyjaśniają sens owych zmian dotychczasowym nadzorcom.

"- Deputaty się skończyły, ogród i owoce są nasze. (...)ogród należy teraz do nas wszystkich, już nie należy do jaśniepanów.
- Ależ ja nigdy nie udawałem jaśniepana.
- Nie udawał pan,(...), był pan dla nas uprzejmy i grzeczny, ale to, że był pan dla nas grzeczny, dziś pana raczej obciąża(...). Był pan dla nas grzeczny i mamy to panu za złe (...)."

Wybaczcie, ale ja się w to nie bawię.