Duety

MOTTO DNIA: Pieprzyć politykę, mamy w końcu święto.

W zaklętych czeluściach mojej szafy, tam, gdzie światło słoneczne nie ma najmniejszych szans, bezładnie i bezwładnie rozrzucone, tkwią od lat zapomniane piosenki. Piosenki, których nikt już nie pamięta, nikt nie słyszał, które, od czasu do czasu pozwalałem sobie, jedna po drugiej wyjmować i obdarzać nimi Czytaczy mojego onetowego bloga. A kiedy okazywało się że i owszem, pamiętają, słuchali - za każdym razem zachwyt mój szczytował.
Są utwory, przy których nie można nie szczytować.

Na dziś wybrałem duety. Specyficzne, jedyne w swoim rodzaju.


Rzadko bywam sentymentalny, mimo tego, że przecież nikt mi tego nie zabronił.
A zresztą - po cholerę się tłumaczę - sami posłuchajcie.

Droga do piekła wybrukowana jest złotem,

dla mnie wszystko jest jasne,

moja historia tu się nie kończy,

a wszystko co mam, jest tutaj.

(...)

Dzięki tobie mam wolę życia,

wszystko co mi dałaś,

teraz nie mam niczego, nic do stracenia,

prócz tego, że mogę stracić ciebie (...) 

 John Wetton & Anneke van Giersbergen

Zacznij podróż,

gdy świat drży,

a obcy wołają cię po imieniu.

Weź wszystko o czym marzysz,

każdego ranka -

zarzewie płomienia -

wspomnienia za przewodnika.

Jesteś przyjacielem,

a czas - to nie wróg.

Będę czekał...

I w końcu

znajdziesz mnie tu znów,

jeśli naprawdę mnie potrzebujesz -

wystarczy że dasz znak.

Jeśli jesteś sama,

w moim sercu znajdziesz dom,

do którego prowadzą wszystkie drogi,

który jest twój.

W końcu...

 John Wetton & Annie Haslam

Moje tłumaczenia tekstów piosenek, podobnie jak i cała ta notka, są sklecone całkowicie ad hoc. Ale, żeby była jasność - bimba mi to, czka i powiewa. Wystarczy, że, wraz ze mną, choć przez chwilę, posłuchacie. 

Wino otworzyłem, więc świętujmy.

  

A na koniec - jedna z zeszłorocznych perełek.

John Wetton & Anneke van Giersbergen