Lajf is brutal

Dziś miło nie będzie, bo nie musi. Tak, wcale nie musi.
Miło bywa podczas uroczystych parad, premierowskiego expose, czytania listów pasterskich i smażenia kiełbaski na wolnym ogniu wśród zapachu rozmarynu co rozwija się.
Gówno prawda?
Nie rozwija się, bo nie musi. Zwija się raczej, w kłąb, tu i ówdzie pierdząc, wzdychając, pogwizdując zdezelowanymi, pozbawionymi zębowej ochrony, pseudowargami.
Że co niby nie jest zrozumiałe?
Nie musi być zrozumiałe. Skoro się nie rozwija, jest niezrozumiałe, a jeśli tak - to szkoda czasu na to, by wgryzać się, wnicowywać, wpełzać wgłąb, raczej - przenicowywać, ekstrahować, ekstrapolować - byle nie za daleko.

Reasumując:
tak, mili moi - numer z lizaniem kolanka jest już demode. 
Dziś liże się wyłącznie łokcie.

Nie rozumiem całej tej nagonki na Jarosława Gowina. Jest on jedynie ministrem sprawiedliwości a nie ministrem prawa, więc literę tegoż ma prawo mieć, gdziekolwiek będzie w stanie sobie ją wsadzić. I tak -  będąc osobnikiem o wysokiej osobistej kulturze (i nie - abnegatem) - stara się wszystkim sprawić przyjemność i - by nikogo nie urazić - posługuje się terminem duch prawa. Idzie na kompromis, wpychając sobie prawo do nozdrza, miast w tyłek.

Kto jak kto, ale jako praktykujący miłośnik cywilizacji życia (wiecznego), minister na duchach zna się najlepiej. Duch zaś od bukwy - ważniejszy przecież. 

Litery - składają się na słowa, a te (jak powszechnie wiadomo) ciałami się stają, ciała zaś z kolei - bywają głodne, kiedy się nażrą - chcą więcej. I jeszcze więcej. 

Tak powstaje sitwa.

Żal mi ministra. Do pełni rozpaczy brakuje mi tylko jego łez. Na wizji, w pasmie największej oglądalności, rzecz jasna.

Mało co jest mnie w stanie zdziwić. Nie zaskakuje więc informacja, że dwoje chciwych mongołów zostaje nagle przez państwo obdarowanych cudzymi dziećmi. Bo państwo - przecież - wygodne jest. 

Po co dawać kasę biedakom? Najlepiej pozbyć się problemu młodocianego pasożytnictwa - najprościej - lawirując między tezami: podręcznika psychologii i Ustawy o Wychowaniu w Trzeźwości.

W tak zwanej sprawie puckiej najbardziej kuriozalna jest motywacja ludzi odpowiedzialnych za przyznanie statusu rodziny zastępczej parze morderców: bo nikogo innego chętnego nie było.

Jeśli więc, w przyszłości, zadekowany na jakimś zadupiu, zapragnę wspomóc, dajmy na to, holenderską transplantologię - i założę hodowlę małoletnich - nikt mnie przed tym nie powstrzyma. Bo będę jedynym.

 Na jednym z portali społecznościowych znalazłem takie oto pytanie:

Jak to jest, że wokoło trąbią o Dniu Ziemi, zagrożonych gatunkach, chroni się zwierzątka, roślinki, ba, parki krajobrazowe, a ludzki płód można w imię nowoczesności i postępu abortować i jak gówno spuścić w kiblu?

To przerażająco proste.

Ludzki płód najdoskonalej i najszybciej ulega biodegradacji.

Lajf is brutal.